Tel je zegeningen.

(helaas hebben we geen foto´s of filmpjes dit keer, omdat de oplader van de laptop kapot is. Dus zitten we nu op een andere computer.)

Hallo allemaal,

Weer allemaal erg bedankt voor de reacties! Hier de laatste aflevering vanuit het warme Venezuela :)! Nog 7 daagjes te gaan, we verlangen nu best wel een klein beetje veel naar Nederland.

David en Yusbeli:
We hebben 2 weken geleden 2 kinderen van het project een dagje mee uit genomen.
David en Yusbeli zijn broer en zus van 10 en 9 jaar oud. Ze hebben hun moeder een paar jaar geleden voor hun ogen zien verongelukken, erg triest. Ze hadden al twee zusjes en nu hun vader opnieuw is getrouwd hebben ze er nog een broertje en zusje bijgekregen. Hun ´nieuwe´ moeder is pas 19 jaar oud. Het is voor haar niet niks om op deze leeftijd al met 6 kinderen te zitten. Ze wonen in een klein houten huisje (van 2,5 bij 4,8 mtr)terwijl de meesten toch wel in een lemen of stenen huis wonen, het is een arm gezinnetje hoewel er nog wel een vader in het gezin is!! Dat komt hier heel weinig voor. De meeste mannen hier in Venezuela bezwangeren de vrouwen en gaan er dan vandoor. Waardoor de moeder dus alleen voor de kinderen moet zorgen en ook nog eens voor een inkomen.
Met de twee kinderen zijn we met de kabelbaan omhoog geweest naar de top, eerst moesten ze wel een beetje loskomen, maar ze vonden het geweldig.
In de speeltuin spelen en in een auto´tje of hobbelpaard (zo één die ze bij Kruitvat hebben waar je een muntje in gooit) ze vonden het helemaal geweldig.

Bezoek ambassade:
Vorige week zaterdag zijn er mensen van de ambassade langs geweest die geiinterreseerd zijn in het project en het financieel steunen. We vonden het erg leuk om met deze mensen te praten. Ze hadden ook opa en oma op bezoek en die waren ook gezellig meegekomen. Erg leuk om zo elkaar te ontmoeten en elkaar te kunnen vinden in het ´in het buitenland zijn´.
De week erna zijn we met Paul en Adriana naar de ¨Nederlandse club¨ geweest. Ze hadden een paasbrunch en daar waren we voor uitgenodigd. We hebben een paar belangrijke nederlanders ontmoet die in Venezuela zitten waaronder de ambassadeur wel stoer natuurlijk ;) haha.


Het klimaat en de (bos)branden:
Het is hier dit jaar zoals we al eerder gezegd hadden heel erg droog om precies te zijn hebben we in deze drie maanden maar drie kleine regenbuitjes gehad.(we hadden niet verwacht dat je regen zou kunnen missen ;) maar we missen het echt!!)
Nadat de tijd is verstreken is de gemiddelde temperatuur ook omhoog gegaan. Eerst moest je ´s ochtends echt een trui aan vanwege de frisse temperaturen, nu ongeveer een maand is dit al niet meer nodig. De temperatuur ligt overdag gemiddeld op +-30 graden.
Het regenseizoen loopt van mei tot september ongeveer, maar nu is er bijna niets gevallen. Het is nu al maart en het is nog steeds droog. Branden aan het eind van het droge seizoen, april mei zijn normaal, maar nu staat er overal al veel in de fik.
Vorige week zondag was het hier in het dorp flink raak. Bij ons kwamen veel huilende kinderen want heel veel mensen moesten hun huis uit, ook vanwege de verstikkende rook. Het enige wat mensen preventief kunnen doen om hun huis te sparen is een strook vrij maken van de plantengroei met de machette. Waterwagens en de brandweer reden af en aan maar konden niet overal komen. Het is op sommig plekken heel steil waar de auto´s niet naar beneden kunnen komen.
Gelukkig bleef de schade beperkt tot op één helemaal afgebrand huis na, spijtig genoeg was dit het enige ¨kinderdagverblijfje¨ in het dorp en zijn deze mensen dus huis en werk kwijt.
Met de mensen kwamen natuurlijk ook de huisdieren mee uit de rook en daaraan hebben we een ¨leen¨ papagaai aan overgehouden. Johan heeft gevraagd of we hem 2 weekjes mochten hebben en heeft gelijk een grotere kooi voor hem in elkaar geknutseld het beestje zat in een kooitje van 25x30x40cm beetje klein maar... Wel erg gezellig zo´n beestje erbij!

Jefta en Enya:
Bij Enya zijn deze week twee tandjes doorgekomen, ze staat nu ook heel erg roed los en heeft al 2 weken geen tafel of stoel meer nodig om zich aan op te trekken!
Thuis zullen jullie wel opkijken hoe de kinderen zijn gegroeid en verandert.
Voor Jefta is un alles ¨mio, mio¨ (van mij in het spaans) en tegen Enya als hij iets wil hebben wat zij heeft; samen spelen, samen delen! En dan vervolgens gewoon afpakken natuurlijk :).

Hoe we momenteel naar de toekomst kijken:
We gingen hierheen voor orientatie op de zending en om te kijken of we hier op ons plek zouden zijn. Voor deze drie maanden weten we zeker dat we dit geweest zijn. Tot nu toe zijn we hier nog niet bevestigd om eventueel langer te gaan en we zijn er achter dat je dit echt nodig hebt ook vanwege tegenslagen die je tegenkomt en dat je dan terug kan vallen op je ´roeping´. We weten dat God bij ons is (zoals die bij elke christen is) en ons leven wilt leiden in alle dingen die we doen.
Vanuit dit oogpunt willen we leven en stap voor stap en waarschijnlijk met veel gestruikel willen we van Hem leren en voor Hem leven of dat nu in Nederland is of ergens anders.
Tot snel allemaal!

Veel liefs,

Johan, Sabrina, Jefta en Enya